Jest to niewielki krzew pochodzący z Ameryki Północnej, gdzie rośnie na podmokłych obszarach w stanach Georgia, Karolina Północna i Południowa oraz Wirginia.
Do Europy przywieziona w 1801 roku przez znanego łowcę roślin Jona Frasera.
Nazwana została na cześć żyjącej w w III wieku Septimy Zenobii, królowej rzymskiej kolonii Palmyra (w dzisiejszej Syrii).
Zenobia wymaga bezwzględnie gleby o odczynie kwaśnym, przepuszczalnej i wilgotnej oraz stanowiska słonecznego lub półcienistego, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, białe, dzwonkowate kwiaty przypominają kwiaty konwalii , po zapyleniu pojawia się okrągława torebka nasienna.
Liście są skórzaste, pokryte szaro-niebieskim nalotem. Jesienią przebarwiają się na czerwono-pomarańczowy kolor.
Jest krzewem półzimozielonym, ponieważ nie każdej zimy traci wszystkie liście. Dorasta do rozmiarów 50 cm x 50 cm po pięciu latach, ostatecznie do około 1,5 m x 1,5 m
