O śluzowcach wiedzą nieliczni, nie są zwierzętami, nie są roślinami, nie są grzybami. Są czymś pomiędzy. Żyły i żyją – chyba że są akurat w fazie przetrwalnikowej, zwanej sklerotą. Wtajemniczonych fascynują ich umiejętności i przejawy inteligencji, nie są roślinami, mają wiele wspólnego z grzybami, bo także uczestniczą w procesach rozkładu, ale nie wykształcają korzeni. Poruszają się, przemieszczają, wysyłają sobie sygnały i informacje. Ostrzegają nawzajem przed zagrożeniem, unikają światła.Rozrośnięte tworzą sieć i działają jak komputer, tyle że bardzo wolny.
Jednak nie są też zwierzętami. Dziś śluzowce traktujemy jako odrębną kategorię prymitywnych eukariotycznych organizmów, w obrębie Amoebozoa, w obrębie świata cudzożywnego.Śluzowca można nadzorować, nie można kontrolować. W naturze przez 90% długości swojego życia są nie do wykrycia.Są mało wrażliwe, a wszędobylskie.Można się ich spodziewać wszędzie tam, gdzie jest butwiejąca materia organiczna”. A może zasadniczo różnią się od wszystkich innych organizmów, bo nie powstały na Ziemi, a dotarły do nas z kosmosu?
Tekst zaczerpnięty ze strony : https://przekroj.pl/nauka/sluzowiec-maworek-i-odludki-jan-pelczar
